Penindasan China Terhadap Etnik Uighur

Etnik Uighur

Baru-baru ini, kita digemparkan dengan penindasan etnik Uighur oleh kerajaan China pimpinan Xi Jinping. Namun, siapakah Uighur ini, dan apa yang berlaku sebenarnya?

Etnik Uighur menetap di daerah Xinjiang, iaitu sebuah daerah yang terletak di bahagian barat laut negara China. Walaupun terletak di bawah pemerintahan negara China, budaya yang diamalkan oleh etnik Uighur ini lebih hampir dengan budaya masyarakat Turki di Asia Tengah, yang mempunyai kebudayaan yang sangat berbeza dengan mereka yang berbangsa Cina Han, penduduk majoriti di sebelah timur negara China.

Asal pendudukan Islam di daerah Xinjiang ialah kerana Xinjiang merupakan sebahagian daripada jalan sutera darat, iaitu jalan yang menghubungkan aktiviti perdagangan antara negara China dan negara-negara di Timur Tengah dan Eropah. Daerah Xinjiang secara sejarahnya merupakan daerah yang majoriti penduduknya ialah etnik Uighur yang beragama Islam. Namun, belakangan ini, terdapat migrasi etnik Cina Han daripada timur ke dalam wilayah Xinjiang, menyebabkan penduduk etnik Cina Han kini mewakili 40% penduduk Xinjiang.

Oleh kerana perbezaan etnik dan budaya masyarakat Uighur, penduduk daerah ini tidak merasai identiti China, dan sering kali menuntut autonomi daripada negara China. Daerah ini mula diperintah oleh China pada kurun ke-18 masihi. Pada tahun 1949, daerah ini mendapat kemerdekaan dan menjadi negara Turkestan Timur, namun kemerdekaan tersebut tidak kekal lama dan wilayah ini kembali berada di bawah kekuasaan China tidak lama kemudian. Pada tahun 1955, pemerintah China, Mao Zedong, mengisytiharkan wilayah Xinjiang sebagai Wilayah Autonomi Uighur (Xinjiang Uighur Autonomous Region).

Pada tahun 1990an, apabila jatuhnya Kesatuan Soviet dan munculnya negara-negara Asia Tengah yang merdeka seperti Turkmenistan, Kazakhstan, dan sebagainya, wilayah Xinjiang juga sekali lagi menuntut kemerdekaan daripada China namun tidak dilayan bahkan ditentang dengan kekerasan.

Ketegangan antara China dan etnik Uighur di wilayah Xinjiang ini berterusan sehingga kini. Ada dalam kalangan penduduk Uighur mengambil langkah menggunakan kekerasan juga untuk menentang China, sekali gus memberikan alasan untuk China menindas dan terus menekan Uighur.

Tekanan terhadap etnik Uighur ini meningkat pada tahun 1990an ketika tuntutan kemerdekaan itu diadakan, dan sekali lagi pada tahun 2008 ketika menghampiri kejuaraan Olimpik di Beijing. Situasi ini bertambah teruk pada tahun-tahun yang berikutjya sehingga kini.

Entik Uighur dipaksa oleh kerajaan China untuk asimilasi dengan budaya dan agama dengan etnik majoriti Cina Han.

Pada tahun 2016, penduduk Xinjiang dipaksa untuk memberikan sampel DNA, iris, sampel darah, rakaman suara, dan gambar 3D sebelum dibenarkan untuk mendapatkan passport. Beberapa bulan kemudian, passport penduduk Xinjiang dirampas, dan mereka perlu memohon kebenaran jika ingin ke luar negara.

Kebebasan beragama juga disekat. Penduduk beragama Islam tidak dibenarkan untuk berpuasa, sembahyang, mempunyai makanan halal, menyimpan janggut yang "terlalu panjang", memakai niqab dan sebagainya, dikira sebagai satu jenayah atas kesalahan "keganasan" dan "ekstremisme".

Untuk memastikan mereka berpuasa dan sembahyang, seorang pegawai kerajaan China ditempatkan di dalam rumah-rumah Uighur sehingga 15 hari. Mereka juga dipaksa untuk menandatangan perjanjian bahawa mereka tidak akan sembahyang dan berpuasa, serta mengawasi keluarga dan jiran untuk memastikan mereka tidak berpuasa.

Selain itu, bayi-bayi yang baru dilahirkan juga tidak dibenarkan untuk dinamakan dengan nama-nama Islamik. Masjid-masjid yang dibina juga tidak diberikan permit dan dirobohkan, serta penduduk Muslim ditegah daripada melaksanakan Solat Jumaat melalui penganjuran program wajib untuk "belajar", menonton filem berunsur komunis, serta bersukan pada hari Jumaat. Penduduk Muslim di sana bahkan tidak dibenarkan untuk memberi salam!

Pindaan-pindaan terhadap undang-undang China meninggalkan definisi yang terlalu luas dan tidak tepat untuk kesalahan-kesalahan keganasan dan ekstremisme yang akhirnya menyebabkan undang-undang ini disalah-gunakan untuk menindas, serta pendakwaan secara berat sebelah dan arbitrari.

Pada tahun 2018, sebanyak 1 juta warga Uighur dan etnik-etnik Muslim minoriti yang lain diaggarkan telah ditahan di pusat kawalan ekstremisme, dan lagi 2 juta lagi ditahan di "kem pemulihan" untuk indoktrinasi politik dan budaya. Pembantu Pelapor (Co-Rapporteur) Komiti Penghapusan Diskriminasi Bangsa Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, Gay MacDougall menyifatkan wilayah Xinjiang sebagai "zon tanpa hak asasi", sebuah kem tahanan besar-besaran. Mereka yang mengaku sebagai Muslim akan dilayan sebagai musuh negara, hanya kerana agama dan etnik mereka.

Bagi etnik Uighur dan penduduk Muslim China yang kini berada di negara-negara lain, mereka juga tidak selamat. Contohnya, kerajaan Mesir telah menangkap dan memenjarakan warganegara China etnik Uighur, Hui, dan Han yang sedang belajar di Universiti Al-Azhar, serta memulangkan mereka ke China. Sekembalinya mereka ke China, mereka dilaporkan "hilang" dan tidak lagi dapat dihubungi. Nasib yang sama juga menimpa warga Uighur di beberapa negara lain termasuklah Thailand.

Mengikut undang-undang hak asasi antarabangsa, negara-negara penerima suaka tidak dibenarkan untuk memaksa atau menghantar pulang pencari suaka ke negara asal.

Sebahagian mereka pula dipaksa balik melalui ugutan dan seksaan terhadap kaum keluarga mereka jika mereka enggan pulang.

Seorang ulama' Uighur, Hebibulla Tohti, telah dipenjarakan selama 10 tahun setelah pulang ke negara China daripada Mesir. Beliau merupakan seorang graduan Universiti Islam Xinjiang, dan dihantar ke Universiti Al-Azhar untuk mengambil doktor falsafah dalam bidang ketuhanan oleh Persatuan Islam China. Beliau pulang secara sukarela ke China selepas menamatkan pelajaran untuk "mendaftarkan diri" dengan kerajaan China.

Beliau kemudian ditahan dan disiasat atas tiga kesalahan yang beliau telah lakukan, iaitu mengajarkan Islam kepada warga Uighur di Mesir tanpa kebenaran kerajaan China, mengikuti sebuah persidangan agama di Arab Saudi tanpa kebenaran kerajaan China, dan menekankan kejayaan etnik Uighur dalam tesis beliau. Beliau juga dikatakan bersalah kerana gagal menzahirkan kebaikan polisi-polisi kerajaan China terhadap Xinjiang dalam tesis beliau.

Selain itu, seorang ahli ekonomi etnik Uighur, Ilham Tohti, telah dipenjarakan seumur hidup pada tahun 2014 kerana memberikan kritikan terhadap dasar-dasar kerajaan China terhadap Uighur.

Malaysia juga pernah menerima 11 orang etnik Uighur yang telah melarikan diri daripada penjara Thailand. Namun, walaupun Beijing meminta agar 11 orang tersebut dipulangkan ke China, Malaysia telah melepaskan mereka atas persetujuan Jabatan Peguam Negara pada Oktober 2018. Kini, mereka telah berjaya tiba di Turki. Walau bagaimanapun, Malaysia juga pernah menghantar kembali warga Uighur ke China sebelum-sebelum ini.

Keengganan Malaysia untuk menghantar pulang warga Uighur menjadikan Malaysia negara Islam sekutu China kedua selepas Pakistan yang telah mengkritik kezaliman China terhadap Uighur.

Selain Malaysia dan Pakistan, Turki juga telah mengecam keganasan etnik yang dilakukan oleh China di Xinjiang pada tahun 2009, dan telah membenarkan pemohon suaka Uighur untuk berlindung di Turki pada tahun 2015.

Namun begitu, sehingga kini, negara-negara Islam yang lain masih mendiamkan diri. Persatuan Kerjasama Islam (OIC) juga tidak mengemukakan sebarang komentar. Seorang pengkaji politik China, Simone van Nieuwenhuizen, mengatakan, umum mengetahui bahawa penentangan terhadap situasi di Xinjiang akan menjejaskan hubungan ekonomi.

Tidak seperti pencabulan hak asasi manusia yang lain, pihak Persatuan Bangsa-Bangsa Bersatu kelihatan tidak melakukan apa-apa langkah konkrit untuk mencegah dan merawat kezaliman yang dilakukan ini. Hal ini ditinggalkan sepi oleh masyarakat antarabangsa, walaupun ia telah diketengahkan oleh media-media terkemuka barat.

Oleh itu, sebagai manusia yang cintakan kebebasan dan keadilan, kita seharuskan cakna dan menyampaikan perihal masyarakat Muslim di China yang mengalami penindasan secara sistematik, hanya kerana perbezaan agama dan bangsa.

Suara masyarakat Uighur mungkin ditekan oleh kerajaan China, tetapi kita, sebagai saudara seagama, atau setidak-tidaknya sebagai saudara sesama manusia, mampu menyebabkan rayuan mereka didengari dan diambil endah.

Kerajaan China tentunya, menafikan sekeras-kerasnya segala yang pertuduhan. Kata mereka, disebabkan oleh kekayaan dan kestabilan yang dibawa oleh polisi-polisi kerajaan China terhadap Xinjiang, penduduk Uighur merupakan Muslim yang paling "bahagia" dalam dunia. Memanglah, dah kalau kata tak bahagia kena penjara seumur hidup!

Perutusan Maulidur Rasul untuk Mahasiswa Sains

Taman Ilmu dan Budi, Kampus Kuantan

Sebagai mahasiswa kampus sains, kadangkala agak sukar untuk kita kaitkan perkara yang kita pelajari dengan Islam, apatah lagj dengan sirah baginda Ar-Rasul SAW.

Namun, satu perkara yang kita kena ingat, bahawa Rasulullah SAW tidak pernah mengabaikan pembangunan sains dan teknologi dalam pembinaan negara Islam Madinah.

Contoh yang cukup diketahui umum ialah penggunaan teknologi ketenteraan, iaitu pembinaan parit sebagai benteng pertahanan bagi kota Madinah daripada serangan tentera bersekutu, tentera Ahzab yang ingin menghancurkan Madinah, Rasulullah SAW, dan Islam secara amnya. Akhirnya, parit yang dibina itu menjadi salah satu faktor penyebab utama tentera Ahzab gagal mencapai objektif keji mereka.

Selain itu, Rasulullah SAW juga pernah membina 'catapult' dan 'battering rams' dalam pengepungan kota Taif pada tahun 8 hijrah. Seperti pembinaan parit di kota Madinah, teknologi ini juga amatlah jarang digunakan di tanah Arab pada ketika itu.

Atas keterbukaan Rasulullah SAW dan galakan baginda untuk meneroka dan menggunakan teknologi yang paling baru, ketika ummah berhadapan dengan dua kuasa gergasi pada zaman tersebut, Rom Timur dan Parsi, kita sudah pun mempunyai teknologi yang sedikit sebanyak setara dengan kuasa-kuasa besar tersebut.

Baginda SAW juga sentiasa menggalakkan umatnya membaca, bahkan memberi tawaran kepasa tawanan perang Badr yang tidak mampu membayar tebusan tetapi celik huruf, untuk mengajar anak-anak orang Islam di Madinah menulis dan membaca.

Hal ini menunjukkan, uswah hasanah kita, Al-Quran berjalan kita, tidaklah hanya mengfokuskan kepada pembinaan spiritual para sahabat semata-mata, tetapi pada pembinaan individu-individu Muslim yang syumul.

Baginda SAW juga telah memaknakan makna hadis yang menyuruh supaya tambat unta kemudian tawakkal. Baginda tidak pernah ajar ummah untuk hanya berdoa memohon pertolongan Allah semata, tetapi baginda juga mempersiapkan intelek dan teknologi untuk mencapai matlamat.

Inilah peranan kita sebagai mahasiswa Islam dalam bidang sains tulen. Selagi ketamadunan khasnya daripada aspek ilmu sains dan teknologi kita tidak mampu menyaingi dan mengatasi ketamadunan barat, selagi itu ummah akan dipandang remeh dan terkebelakang. Peranan kita sebagai 'abid, iaitu sebagai ahli ibadah kepada Allah, haruslah diimbangkan dengan peranan kita sebagai khalifah, iaitu pentadbir bumi. Pembangunan kita seharusnya seimbang lahiriyyah (fizikal) dan ruhiyyah (spiritual).

Pada kita, ialah tanggungjawab fardu kifayah untuk melonjakkan pembangunan lahiriyyah umat Islam, tanpa mengabaikan pembangunan ruhiyyah dalam hidup kita. Inilah dia yang ada dalam falsafah UIAM sendiri, iaitu islamisasi ilmu (Islamization of knowledge).

AL-QURAN BERJALAN

Mustahil untuk kita katakan kalimah toyyibah, kalimah La Ilaha Illallah, melainkan dengan kita mengakui, bahawa Muhammad ar-rasulullah. Kerana bagindalah yang membawakan kalimah suci ini kepada manusia, membawa manusia kembali kepada tauhid dan ubudiyyah kepada Allah.

Baginda diutuskan bersama Al-Quran, untuk menjadi model kepada Al-Quran. Baginda menterjemahkan Al-Quran dalam kehidupan kita semua, sehinggakan apabila ditanya kepasa Aisyah RA, tentang akhlak Rasulullah, beliau menjawab, akhlak beliau ialah Al-Quran.

Sebab itu lah, dalam surah Al-Ahzab Allah berfirman:

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا

Demi sesungguhnya, adalah bagi kamu pada diri Rasulullah itu CONTOH IKUTAN YANG BAIK, iaitu bagi orang yang sentiasa mengharapkan (keredaan) Allah dan (balasan baik) hari akhirat, serta ia pula menyebut dan mengingati Allah banyak-banyak (dalam masa susah dan senang)

[Al-Ahzab 33:21]

FATTABI'UNI

Bahkan, mengikuti contoh ikutan yang baik ini dijadikan sebagai cara membuktikan kecintaan kita kepada Allah.

Mengapa?

Kerana melalui baginda, Allah menunjukkan kepada kita cara untuk menjadi hambaNya yang redha akan Allah sebagai Rabb dan Ilah, dan Allah meredhai kita. Bagaimana kita hendak tahu sama ada perkara yang kita buat itu disukai atau dibenci Allah? Melalui Al-Quran dan Sunnah.

قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ

Katakanlah (wahai Muhammad): "Jika benar kamu mengasihi Allah maka IKUTILAH DAKU, nescaya Allah mengasihi kamu serta mengampunkan dosa-dosa kamu. Dan (ingatlah), Allah Maha Pengampun, lagi Maha Mengasihani.

[Ali Imran 3:31]

Ada yang kata, dan menyanggah perbuatan menyambut Maulid Ar-Rasul ini. Namun, tidaklah salah untuk kita jadikan satu hari ini sebagai batu loncatan untuk kita kembali kepada ajaran dan sunnah Ar-Rasul. Jangan pula kita jadikan hari ini sebagai satu hari perayaan khas untuk memperingati Nabi, lalu meninggalkan selawat dan sunnah Nabi pada hari-hari berikutnya.

Pengharaman Plastik Sekali Guna: Di Mana Ada Kemahuan Di SItu Ada Jalan

Sebahagian poster mempersenda pengharaman straw

Satu hari saya pergi ke Klinik Kesihatan di Selayang. Saya intai kaunter farmasi, maklumlah, pelajar farmasi kan.

Saya lihat sesuatu yang aneh. Setiap kali nombor dipanggil, mesti pakcik atau makcik tersebut akan bawa keluar sebuah beg plastik atau kain untuk ambil ubat tersebut. Ia kelihatan rutin, tidak lagi menjadi kejanggalan, dan setakat yang saya lihat, tidak ada yang merungut. Seusai pulang baru saya difahamkan polisi KKM bahawa tiada beg plastik akan diberikan.

Bukanlah suatu rahsia yang mereka yang datang ke KK ini kebanyakannya golongan berpendapatan rendah dan "lower middle-class". Tapi mereka kelihatan tidak mempunyai masalah pun hendak mengikut polisi mesra alam yang diperkenalkan.

Ada seorang kawan saya yang pernah bekerja sebagai juruwang di 7-Eleven pula pernah menceritakan bahawa setiap hari lebih kurang 3 kali dia perlu "bergaduh" dengan pelanggan mengenai caj beg plastik 20 sen. Pelik kan? Biasanya yang membeli belah di 7-Eleven ini bukanlah orang berpendapatan rendah, tetapi kesedaran berkenaan polisi alam sekitar masih rendah.

Iya. Polisi mesra alam sekitar sebenarnya sedikit sebanyak berjaya mendidik masyarakat. Sebelum ini, kita tidak terfikir pun penggunaan beg plastik boleh dihentikan terus. Namun, jika di KK Selayang itu berjaya, mengapa tidak di semua tempat lain?

Saya masih ingat, ketika awal-awal Selangor memperkenalkan hari tanpa beg plastik. Agak kecoh ketika itu. Semua, termasuk keluarga saya, pun merasai susahnya meninggalkan tabiat menggunakan beg plastik ketika membeli belah. Tetapi akhirnya, setelah beberapa tahun, kita belajar, dan kita sudah terbiasa.

Samalah, polemik pengharaman straw plastik. Saya sendiri merasakan ia satu langkah yang sukar untuk saya untuk tidak lagi menggunakan straw plastik. Akan tetapi, kita harus sedar, hendak selamatkan bumi perlukan pengorbanan.

Biasalah, langkah pertama ialah langkah paling sukar. Percayalah, sama seperti polemik beg plastik suatu ketika dahulu, satu hari nanti kita akan terbiasa dengan keadaan tanpa straw plastik. Bukannya kita tidak tahu kesan straw plastik terhadap alam sekitar.

Berapa banyak lagi video straw plastik melekat dalam hidung penyu yang hendak kita tengok sebelum kita mengangguk dan mengaku bahawa langkah ini langkah positif dan perlu?

Universiti Merdeka

UIA Kuantan

Pada era kegemilangan Islam sebagai tamadun ilmu suatu masa dahulu, pendidikan dikelolakan dengan sistem wakaf.

Masyarakat mewakafkan harta yang kekal, seperti tanah dan ladang, untuk membiayai institusi-institusi pendidikan. Maknanya, kerajaan tidak mempunyai sebarang campur tangan dalam hal ehwal institusi pendidikan, dan institusi pendidikan tidak ada keperluan untuk melakukan apa-apa tindakan mengampu kerajaan semasa, kerana kerajaan tidak menyumbang sedikitpun kepada kelestarian institusi pendidikan tersebut. Semuanya dalam kalangan masyarakat, oleh masyarakat, untuk masyarakat.

Hasilnya, lahirlah para ilmuan dan akademik yang tanggungjawab dan kesetiaannya hanya kepada kebenaran. Oleh sebab itulah, mereka boleh mengkritik dasar-dasar kerajaan semasa dan menegur pihak penguasa, di samping terus menerus menurunkan ilmu kepada anak bangsa.

Akhirnya, autonomi sistem pendidikan ini terhapus apabila penjajah memilik negarakan wakaf, maka institusi-institusi pendidikan terkemuka seperti Al-Azhar pun mula mempunyai "tuan" iaitu kerajaan Mesir.

Apa itu autonomi universiti dalam konteks semasa?

Autonomi universiti secara ringkasnya merujuk kepada universiti yang bebas untuk menguruskan hal ehwal pentadbiran dan kurikulum universiti, tanpa sebarang campur tangan daripada kerajaan yang memberikan dana untuk operasi universiti tersebut. Tanpa autonomi universiti, kebebasan akademik menjadi terbatas.

Adakah universiti di Malaysia mempunyai autonomi, dan warga akademik di Malaysia mempunyai kebebasan akademik?

Di Malaysia, universiti-universiti masih mempunyai campur tangan oleh kerajaan semasa dengan kewujudan beberapa jawatan lantikan politik dalam pentadbiran tertinggi universiti. Menurut Pergerakan Tenaga Akademik Malaysia (GERAK), jawatan-jawatan ini termasuklah jawatan Naib Canselor, Timbalan Naib Canselor, pengerusi dan ahli lembaga pengarah, dan lain-lain jawatan tertinggi pentadbiran universiti.

Walaupun pada tahun 2005 Kementerian Pendidikan Tinggi telah dicadangkan untuk membenarkan profesor-profesor memilih staf mereka sendiri untuk memasuki Dewan Senat universiti, memberikan hak mutlak kepada lembaga pengarah universiti untuk sebarang keputusan berkaitan dengan universiti dan pengurusan universiti, serta memastikan semua naib canselor dilantik melalui meritokrasi, namun sehingga kini masih belum dilaksanakan.

Hal ini menunjukkan universiti-universiti di Malaysia masih belum merdeka daripada belenggu politik dan kerajaan. Akibatnya, kebebasan akademik di Malaysia menjadi terhad.

Pada 22 Oktober 2016, empat orang mahasiswa UM memberikan tindakan tatatertib akibat penyertaan dalam perhimpunan "Tangkap MO1", tiga mereka digantung selama 6 bulan dan disaman RM400, serta seorang daripada mereka hanya disaman.

Kes ini pula menggambarkan mahasiswa dihalang daripada menyuarakan pandangan mereka kepada kerajaan dan masyarakat umum, dan pentadbiran universiti sepatutnya menghormati hak mereka untuk bersuara dan berpersatuan.

Pada 13 Ogos 2015, dua orang mahasiswa Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM) kampus Gombak telah digantung semester selama dua semester kerana menganjurkan debat mengenai cukai barangan dan perkhidmatan (GST) dan menjemput ahli parlimen Pandan ketika itu, Rafizi Ramli, seorang ahli parlimen pembangkang. Namun, debat polisi ini dihalang dan dihentikan oleh pihak pentadbiran universiti dan penganjurnya dikenakan tindakan tatatertib.

Kes ini menunjukkan mahasiswa disekat akses kepada sumber ilmu dan dihalang daripada mengadakan diskusi ilmiah. Mahasiswa sepatutnya bebas mengadakan sebarang jenis dialog, diskusi, forum, debat, dan sebagainya untuk membincangkan isu-isu semasa dalam kerangka akademik, serta melibatkan sesiapa sahaja yang berkelayakan tanpa mengira jantina, bangsa, agama, dan ideologi politik.

Malah, kakitangan akademik universiti juga terkesan dek ketiadaan kebebasan akademik ini. Akhir tahun lepas, pada November 2017, Persatuan Kakitangan Akademik Universiti Malaya (PKAUM) telah membantah sebuah peringatan yang dikeluarkan oleh Universiti Malaya (UM) yang melarang staf dan mahasiswa UM untuk membuat apa-apa jenis kenyataan umum. PKAUM mengatakan bahawa peringatan tersebut menunjukkan bahawa pentadbiran universiti tersebut gagal memahami salah satu tujuan akademik, iaitu untuk menilai keadaan masyarakat secara kritis. Hal ini merupakan suatu halangan untuk melakukan kajian dan sebarang penilaian kritis terhadap kerajaan.

Kes ini amat signifikan kerana ia melanggar kebebasan untuk ahli akademik menyuarakan pandangan kritis mereka kepada kerajaan. Ahli-ahli akademik sepatutnya diberikan kebebasan untuk menganalisa, mengkritik, dan merespon isu-isu kemasyarakatan dan kenegaraan, tanpa harus ada sebarang ancaman terhadap pegangan dan pandangan profesional mereka.

Kata rektor UIAM, Prof Tan Sri Dato Dzulkifli Abdul Razak, warga akademik sepatutnya menjadi "intelektual awam", iaitu ahli akademik yang berkhidmat untuk kepentingan masyarakat umum. Tindakan menyekat kebebasan akademik ini menghalang dan menghambat peranan ahli akademik sebagai "intelektual awam".

Pasca Pilihanraya Umum ke-14 yang lepas, banyak petunjuk-petunjuk positif yang akhirnya universiti akan dimerdekakan, iaitu autonomi universiti dan kebebasan akademik akan dikembalikan. Menteri Pendidikan Dr Maszlee Malik ada memberi jaminan bahawa universiti akan menikmati autonomi dan bebas daripada campur tangan politik termasuklah daripada beliau sendiri. Dalam manifesto Pakatan Harapan sendiri terdapat janji ke-50, yang juga menjanjikan autonomi universiti dan kebebasan akademik, serta memansuhkan Akta Universiti dan Kolej Universiti (AUKU).

Akan tetapi, selagi perkara ini tidak termaktub secara jelas dan kekal dalam undang-undang dan dasar, warga akademik seharusnya belum boleh berpuas hati. Warga akademik haruslah terus menuntut janji dan jaminan yang diberikan ini supaya diabadikan dalam hitam putih, agar nasib autonomi universiti dan kebebasan akademik bukan lagi bergantung kepada belas ihsan kerajaan semasa semata-mata.

Dalam era Malaysia Baharu, ayuh semua, kita tuntut Universiti Baharu!

Malaysia Baharu : Harapan Saya Untuk Malaysia

8 Mei 2018

10 Mei 2018.

Tanggal yang cukup bersejarah, yang saya pasti ia akan dimasukkan dalam buku sejarah kita suatu hari nanti.

Monopoli oleh Barisan Nasional selama 6 dekad telahpun ditamatkan. Tiada lagi istilah "kerajaan" dikhaskan untuk Barisan Nasional, dan "pembangkang" dikhaskan untuk yang menentang Barisan Nasional.

Malaysia telahpun membuktikan mereka mampu bersuara menolak kerajaan yang mereka rasakan tidak elok untuk negara.

Sebagai anak muda yang tidak dapat mengundi, inilah harapan saya untuk Malaysia tanah airku yang tercinta ini.

Saya berharap selepas ini kita keluar daripada kepompong politik lama dalam memerintah negara.

PERTAMA : POLITIK NILAI

Saya berharap selepas ini Malaysia menjunjung prinsip politik nilai dalam berpolitik.

Politik Nilai yang saya maksudkan ialah, apabila kita berpegang pada nilai yang dikongsi bersama,

Secara lebih spesifik, saya berharap kita semua menjunjung menjunjung asas-asas dalam kita bernegara, termasuklah berpegang teguh dengan rukun negara yang kita ikrarkan selama ini. Kepercayaan kepada Tuhan, kesetiaan kepada Raja dan negara, keluhuran perlembagaan, kedaulatan undang-undang, dan kesopanan dan kesusilaan.

Saya tidak lagi ingin mendengar politik identiti. Apa itu politik identiti? Politik identiti ialah politik yang bertujuan mementingkan sebahagian pihak sahaja, bukan menjaga kepentingan semua. Di negara tercinta ini, kelihatan politik identiti sangat rancak dipermainkan, khasnya identiti bangsa dan agama. Sebelum, semasa bahkan selepas PRU, kita sering dengar usaha-usaha memecahbelahkan kita. Mereka cuba menjadikan undi kita berdasarkan identiti, bukan lagi manifesto dan kredibiliti.

Di Malaysia Baru, saya berharap kita berpegang kepada nilai dan asas kita bernegara.

Politik nilai yang saya maksudkan juga ialah politik memberdayakan masyarakat.

Harapan saya, masyarakat bukan sahaja bergantung kepada kerajaan untuk berubah, tetapi boleh melakukan inisiatif daripada masyarakat untuk masyarakat. Putik-putik kesedaran oleh masyarakat untuk masyarakat ini telahpun ada. Kempen #pulangmengundi, #CarpoolGE14, ialah contoh politik nilai yang saya maksudkan.

Saya tidak lagi ingin melihat politik yang mendewakan pemerintah. Segalanya yang dikatakan oleh pemerintah ialah benar dan segalanya yang dikatakan orang lain ialah salah. Politik taksub dan mensucikan pemimpin seperti ini tidak harus berlaku samada oleh kerajaan, parti-parti pembangkang, mahupun mana-mana organisasi. Satu lagi bentuk pendewaan pemerintah apabila segalanya yang salah dikatakan sebagai salah pemerintah. Contohnya ketika sebelum PRU14, ada yang cuba meletakkan kesalahan di bahu bekas perdana menteri Najib Razak atas peristiwa hitam MH370.

Di Malaysia Baru, saya berharap kita meninggalkan pergantungan kita kepada pemerintah dan berusaha membangkitkan gerakan masyarakat untuk masyarakat.

Politik nilai yang saya maksudkan juga ialah politik berteraskan kebajikan.

Mengapa politik harus berteraskan kebajikan? Kerana konsep demokrasi ialah kerajaan dalam kalangan rakyat, dipilih oleh rakyat, dan bekerja untuk rakyat. Atau seperti yang Abraham Lincoln bekas presiden Amerika Syarikat katakan, "kerajaan rakyat, oleh rakyat, untuk rakyat". Maka seharusnya ia berpaksikan rakyat. Kebajikan yang saya maksudkan ini meliputi semua perkara, daripada kesihatan sehinggalah pendidikan, daripada prasarana sehinggalah perkhidmatan; semua ini haruslah berteraskan kebajikan rakyat.

Saya juga tidak lagi ingin melihat politik tidak rakyat. Politik rasuah, politik kroni, dan sebagainya yang tidak rakyat berpaksikan rakyat seharusnya dinyahkan daripada Malaysia.

Di Malaysia Baru, saya berharap politik toksik seperti ini dinyahkan daripada tanah tercinta ini selama-lamanya!

KEDUA : KEBEBASAN BERSUARA

Saya berharap selepas ini Malaysia menjunjung kebebasan bersuara, kebebasan berkarya, dan kebebasan akademik.

Kembalikan kredibiliti media massa dalam kalangan masyarakat. Benarkan saluran-saluran televisyen, akhbar-akhbar, untuk bebas menyampaikan berita. Media-media alternatif perlu mewujudkan stesen televisyen dan menjadi saluran alternatif rakyat Malaysia mendapat maklumat. Dalam bidang ini, negara jiran telahpun lebih terkedepan berbanding kita.

Saya juga berharap adanya akhbar, portal berita, stesen televisyen, dan stesen radio yang mengeluarkan berita secara bebas tanpa terikat dengan mana-mana parti. Hal ini hanya boleh berlaku andai hak kebebasan bersuara diangkat.

Karya-karya, filem-filem tempatan juga harus dibenarkan untuk lebih berani dan lebih bebas dalam berkarya. Andai kita bandingkan dengan negara jiran, mereka boleh keluarkan filem satira seperti "Alangkah Lucunya Negeri Ini" dan mendapat sambutan hangat. Bahkan, jika kita kaji semula, di negara-negara yang industri filemnya maju, mereka tidak takut untuk menjadikan kerajaan dan pihak berkuasa negara mereka sebagai watak jahat, seperti filem India "Bajrangi Bhaijaan" dan drama Korea "Doctor Stranger".

Para ahli akademik, mahasiswa juga seharusnya tidak dihalang daripada berbincang dan menganalisa berkenaan politik partisan di kampus-kampus. Saya berharap selepas ini tiada lagi isu andai pemimpin pembangkang untuk dijemput ke universiti-universiti dengan syarat ia perbincangan bersifat ilmiah, bukan bersifat kempen.

KETIGA : KEADILAN

Saya berharap sebagai rakyat Malaysia, agar keadilan ditegakkan di bumi bertuah ini, sama ada daripada aspek polisi mahupun perundangan.

Isu defisit kepercayaan terhadap kerajaan dan pihak berkuasa harus diselesaikan dengan segera agar negara ini dapat kembali berfungsi dengan baik.

Semoga selepas ini tiada polisi yang menguntungkan pihak yang tidak layak, dan tiada hukuman secara memilih-milih berlaku di Malaysia.

Semua, baik perdana menteri mahupun ketua pembangkang, jika disiasat dan terbukti melakukan penyelewengan, maka mereka patut dihukum. Peguam Negara, PDRM, tentera, SPR, SPRM, badan-badan kerajaan, syarikat-syarikat kerajaan, dan lain-lain seharusnya berkhidmat untuk rakyat, bukan hanya parti pemerintah.

Saya juga berharap suatu siasatan dijalankan untuk mengkaji semula kelemahan-kelemahan pilihanraya yang lepas, khasnya dakwaan penerimaan kertas undi lambat di luar negara, masalah-masalah berkaitan kertas undi, kesilapan melabel kotak undi, dan kelewatan dalam keluarnya keputusan rasmi PRU. Jika ada sebarang perkara yang melanggar SOP dan layak dihukum, maka hukumlah sewajarnya. Perkara ini ialah perkara yang amat penting kerana pemerintahan, hala tuju masa depan negara bergantung kepada pilihanraya yang bersih dan adil. Isu-isu seperti ini hanya akan menambah kesangsian rakyat terhadap SPR.

KEEMPAT : PERPADUAN

Negara kita mempunyai krisis perpaduan yang sangat meruncing, walaupun kelihatannya majoriti rakyat Malaysia telah menolak politik berasaskan bangsa dalam PRU14. Namun, kelihatan kegiatan memecahbelahkan kita ini masih terbudaya dalam masyarakat kita.

Sehingga kini, masih ada yang menggunakan sentimen perbezaan bangsa dan agama untuk menakut-nakutkan orang sesama kita. Bahkan, ada yang cuba mengapi-apikan semangat rasis dan saling benci-membenci sesama kita, lalu menuduh bukan-bukan untuk menjustifikasi benci dan amarah mereka. Hendak berbeza pandangan dan ijtihad politik tiada masalah, namun jangan libatkan bangsa dan agama. Berpolitiklah dengan hujah, fakta, dan justifikasi yang baik.

Saya percaya, kebencian ini berakar daripada kita tidak saling mengenal antara kita. Jika kita semakin kenal, maka perkara ini tidak lagi menjadi suatu masalah. Maka ayuhlah, libatkan diri dalam program bercampur bangsa dan agama, dan berbaik dengan semua orang.

Saya benar-benar harap kita boleh tinggalkan sentimen ini dan bersama bersatu membina Malaysia baru, tidak kiralah pembangkang mahupun kerajaan.